ՕԼԳԱ ՊՈԼՅԱԿՈՎԱ
Ոսկե տնօրեն Լիպեցկից և Օրիֆլեյմի ամառային գովազդային արշավի դեմքը՝ երջանի պատահականության, YouTube միլիոնի և 15 տարի առանց հեռուստացույցի լինելու մասին:
Ի՞նչ զգացողություններ ունցեցաք, երբ իմացաք Օրիֆլեյմի մրցույթում հաղթանակի մասին:
Ես բոլորովին չեմ հավատում պատահականությունների և այդ պատճառով սսկզբում անտարբեր անցա մրցույթի հայտարարության կողքով: Սակայն վերջին օրը նամակ գրեցի և ուղարկեցի: Մեծ պատասխանատվություն եմ զգում ընկերության և մրցույթի մյուս մասնակիցների նկատմամբ. այստեղ կարող էր լինել ցանկացած այլ աղջին, սակայն ընտրել են հենց ինձ:
Ինչպե՞ս սկսվեց Ձեր ճանապարհը Օրիֆլեյմում:
Քույրս հրավիրեց, երբ համալսարանի երրորդ կուրսում էի: Ես միանգամից չհասկացա, որ ընկերությունում կարելի է բիզնես սկսել: Առաջին տարին թիմն այդքան էլ մեծ չէր: Ավելի ուշ ես Մոսկվայում սեմինարի մասնակցեցի, տեսա բազմաթիվ հաջողակ մարդկանց, որոշեցի աճել և արդեն մի քանի ամիս անց դարձա տնօրեն: Ամենակարևորը, որ տալիս են Օրիֆլեյմի բիզնես-հնարավորությունները ապագայի հանդեպ վստահությունն է, իրավիճակի վրա ազդելու և ցանկացած նպատակի հասնելու պլանավորման ազատությունն է:
Դուք արդեն 20 տարի է ընկերությունում եք: Անձնական արդյունավետության և թիմի հետ աշխատանքի ինչպիսի՞ գաղտնիքներ ունեք, որ օգնել են հասնելու բարձր կոչման:
Հիմնականում՝ երկարաժամկետ նպատակների և ամենօրյա խնդիրների ցանկ կազմելը: Թիմի համար մենք կազմակերպում ենք արտագնա սեմինարներ: Այդպիսի անցանց-շփումը շատ կարևոր է. այն զարգացնում է, ինքնավստահություն է հաղորդում, հրապարակային ելույթների փորձ է տալիս:
Դուք երեք հրաշալի աղջնակների մայր եք: Ինչպե՞ս է հաջողվում ժամանակ հատկացնել և՛ ընտանիքին, և՛ բիզնեսին:
Առաջինն, ինչ պետք է անի կինն ընտանիքը համախմբելու համար, հեռուստացույցը դեն նետելն է: Մեր տանն արդեն 15 տարի է չկա հեռուստացույց: Երեկոյան քննարկում ենք, թե օրվա ընթացքում յուրաքանչյուրիս հետ ինչ լավ բան է տեղի ունեցել: Ճիշտ է, փոքր աղջիկս ընդամենը 3,5 տարեկան է, և մենք դեռ նոր ենք փորձում բացատրել նրան՝ ինչ է տեղի ունենում: Քնելուց առաջ աշխատում եմ նրանց հետ լինել, քնեցնել նրանց: Այդ պահերի համար նրանք ներում են իմ՝ համակարգչի առաջ անցկացրած ժամանակը, մի քանի օրով Մոսկվա կատարած ուղևորությունները: Մենք նաև սիրում ենք մեքենայով ճամփորդել, օրինակ՝ բոլորս միասին եղանք Շվեդիայում:
Ինչպե՞ս ծնվեց յութուբում ալիք բացելու գաղափարը:
Ես տեսահոլովակներ եմ նկարում 18 տարեկանից, և սոցկայքերում դրանց տեղադրումը դարձավ տրամաբանական շարունակություն: Սեպտեմբերին ВЗЛЕТ ալիքը կդառնա 3 տարեկան: Այս պահին 22 հազար հետևորդ ունեմ:
Սկզբում շատ է վախենում կադրում հայտնվելուց: Հանդես էի գալիս որպես օպերատոր և մոնտաժող. պարզապես հոլովակներ էի հրապարակում աղջիկների մասնակցությամբ, որոնք պատմում էին իրենց պատվերների մասին: Մի անգամ պայուսակը ներկայացնող հոլովակ պահանջվեց: Ստիպված էի հաղթահարել վախս, նստել և ձայնագրել այն թիմիս համար: Երբ սկսեցի արձագանքներ ստանալ, հավատացի ինքս ինձ: Ես լսեցի հետևորդներից, մեր շփումը աճի կետ է: Նրանք ինձ ավելի լավն են դարձնում: Երազում եմ միլիոնի մասին՝ սկզբի համար:
Ինչի՞ համար է Ձեզ պետք հրապարակայնությունը:
Ես փորձագետ եմ, որի հետ իսկապես արդյունքի են հասնում. շատ մարդիկ կան, որոնց անհրաժեշտ է նման հնարավորություն: Ես չեմ ուզում փնտրել նրանց, ուզում եմ, որ իրենք տեսնեն ու գտնեն ինձ:
Աշխարհում այնքան շատ ավելորդ տեղեկատվություն և հայփ կա: Իսկ ես ձգտում եմ ցույց տալ կյանքի դրական կողմերը: Յուրաքանչյուրը կարող է լինել պահանջված փորձագեղ, տեսնել աշխարհը, անել ինչ մտքովդ անցնում է: Կարևոր է հասկանալ սեփական կյանքի արժեքը, չկենտրոնանալ ելակետային տվյալների վրա և հավատալ սեփական ուժերին:
ԱՆՆԱ ՈՒՎԱՐՈՎԱ
Ավագ մենեջեր Տոլյատիից և Օրիֆլեյմի ամառային գովազդային արշավի դեմքը՝ մրցույթում անսպասելի հաղթանակի, ոչ ստանդարտ արտաքինի մասին և թե ինչու է երկու երեխաների մայրիկի դեղատուփում միայն կպչուն ժապավեններ:
Ի՞նչ զգացիք, երբ իմացաք, որ հաղթել եք Օրիֆլեյմի մրցույթում:
Ես հույս չունեի հաղթել և նույնիսկ մոռացել էի, որ հայտ եմ ուղարկել: Նամակում էլ մտքերի հոսք էր ուղղակի: Հաղթանակիս մասին իմացա ծննդյանս օրը: Փողոցում էի, երբ զանգ ստացա, կանգնած էի մեքենայի մոտ և ամբողջ կոկորդով գոռացի, այնքան անսպասելի էր: Լաց էի լինում և չէի հավատում, որ ինձ հետ է դա պատահել:
Մրցույթի նամակի մեջ Դուք պատմել էիք դեմքին ստացած այրվածքների մասին: Նկատո՞ւմ են դրանք շրջապատի մարդիկ: Ինպե՞ս են արձագանքում:
Երբ ընկերության կայքում գրեցին իմ հաղթանակի մասին և տեղադրեցին պատմությունս, շատերը սկսեցին հարցնել. «Ան, իսկ դա ճի՞շտ է»: Նրանք պարզապես ոչ մի արտասովոր բան չէին նկատել:
Ես այրվածք ստացա 15 տարեկանու՝ ամռան վերջին, երբ եկա Տոլյատի և ուզում էի ընդունվել քոլեջ: Դժվար էր մարդկանց մեջ դուրս գալն ու ուշադրություն չդարձնել հայացքներին: Իհարկե նայում էին դեմքիս. ոմանք՝ հետաքրքրասիրությամբ և տհաճությամբ, ոմանք՝ կարեկցանքով:
Ինչպե՞ս էր զարգանում նոր արտաքինի հետ հարաբերությունները: Ե՞րբ հասկացաք, որ այն այլևս Ձեզ չի կանգնեցնում:
Երկար ժամանակ մտածում էի, որ պետք է պլաստիկ վիրահատության դիմել, «վերանորոգել» դեմքը, փոխվել: Սակայն երբ մաշկս քիչ թե շատ վերականգնվեց, հայտնվեցին երկրպագուներ, որոնց սպիներն ամենևին էլ չէին շփոթեցնում: Ես արտաքինիս ավելի հանգիստ սկսեցի վերաբերվել և ինչ-որ պահի հանգստացա: Որոշեցի՝ թո՛ղ դա լինի իմ յուրահատկությունը:
Հետո կողքիս հայտնվեց ապագա ամուսինս: Նա ինձ այնպես էր վերաբերում, ասես ես նրա համար ամբողջ տիեզերք էի: Դիմահարդարմամբ, թե առանց դրա, կարևոր չէ: Ես անկեղծորեն նրան պատմեցի, որ անվստահություն եմ զգում: Նա պատասխանեց.«Եթե ցանկացնում ես, մենք կարող ենք դա շտկել, սակայն ես ոչ մի թերություն քո մեջ չեմ տեսնում»: Այդպես վիրահատության մասին մտքերը մնացին հեռավոր անցյալում: Արդեն 13 տարի է մենք միասին ենք, ամուսնացած ենք 9 տարի: Ո՞րն է գաղտնիքը: Տղամարդու գլուխը չտանել:
Ինչպե՞ս սկսվեց Օրիֆլեյմում Ձեր ճանապարհը: Ինչպե՞ս է ընկերությունում աշխատանքն ազդում Ձեր կյանքի վրա:
Մինչ Օրիֆլեյմը ես աշխատում էի որպես հաշվապահ: Երբ մեծ տղաս գնաց առաջին դասարան, պետք էր նրան դպրոց տանել, իսկ փոքրին՝ մանկապարտեզ, հետո՝ երկուսին էլ մարզումների: Ես այլևս չէի կարող աշխատել լրիվ աշխատանքային օրով: Կանգնեցի ընտրության առաջ՝ կա՛մ չաշխատել ընդհանրապես, կա՛մ գտնել այն, ինչ հարմար է ինձ:
Երիտասարդ տարիներին Անյա Կիրդյանովայի հետ մենք ամառն անցկացնում էինք միասին, մեր տատիկները նույն գյուղից էին: Ես սոցցանցերում հետևում էի նրա աճին և ինչ-որ պահի խնդրեցի պատմել՝ ինչ է անհրաժեշտ անել: Նայեցի կայաքը, որոշեցի և գնացի ամուսնուս մոտ. «Ես ինձ նոր աշխատանք եմ գտել, ի՞նչ կասես»: Իսկ նա պատասխանեց. «Իհարկե, փորձի՛ր: Դու սիրում ես շփվել, մարդկանց՝ ևս: Առա՛ջ» Այդպես 2016թ. օգոստոսի 28-ին ես սկսեցի իմ ճանապարհը և այդ օրվանից ի վեր օրվա 24 ժամերը միայն իմն են: Մինչ սպասում եմ, որ երեխաներս ավարտեն մարզումները, աշխատում եմ հեռախոսով: Մինչ վարում եմ, խոսում եմ նաև թիմիս հետ: Ամեն ինչ ճկուն է և շատ հարմարավետ:
Կարծես՝ երկու երեխաների մայրիկը պետք է հենց տանը ամբողջ դեղատան մասնաճյուղ ունենա, բայց դա Ձեր մասին չէ: Դուք VK-ում հրապարակում էիք արել այն մասին, որ դեղատուփում կպչուն ժապավեններից բացի ոչինչ չունեք:
Այո, այդպես էլ կա: Բացում եմ դեղատուփն ու հասկանում, որ այնտեղ միայն բինտ, թանզիվ և մանանեխի կպչուն ժապավեն է: Իսկ առաջ երեխաներս այնքան հաճախ էին հիվանդանում, որ դեղատանն ինձ դեմքով էի ճանաչում:
Երբ եկա ընկերություն, մեր ընտանիքում հայտնվեց Wellness շարքը: Սկզբում, բնականաբար, ինքս էի փորձում: Ապա սկսեցի տալ նաև ամուսնուս և երեխաներիս: Արդեն երկու տարի է անցել, ոչ ոք չի հիվանդանում և դեղ չի խմում, միայն Wellness Pack և Natural Balance կոկտեյլներ:
