Քեզ ծանո՞թ է իրավիճակը, որում հայտնվել է մեր հոլովակի հերոսուհին. երբ հասկանում ես, որ քեզ գնահատում են քեզ հետ որևէ առնչություն չունեցող որոշակի չափանիշներով:
Ես նմանատիպ զգացողություն ունեցել եմ դեռահասության շրջանում: Երբ դեռ չունես ներքին կայունություն, աջակցություն ես փնտրում քո շրջապատում: Ես չէի զգում իմ կանացիությունը: Ես հագնվում և ինձ պահում էի տղայի պես, շփվում էի տղաների հետ. ես երկու եղբայր ունեմ: Իսկ երբ ցանկանում էի դիսկոտեկ գնալ, հայելու առաջ շպարվում էի և դուրս գալիս փողոց, բայց հենց ծանոթ ինչ-որ մեկին էի հանդիպում, վազում էի տուն և լվացվում էի, որովհետև ինձ թվում էր, որ ինձ կծաղրեն:
Ինչպե՞ս հաղթահարեցիր դա:
Սկզբում պահվածքովս զարմացնում էի՝ փիրսինգ էի անում, մազերս էի ներկում: Հետո սկսեցի զարգանալ, կարդալ, ճամփորդել... Երբ 14 տարեկան էի, ինձ ընկերս շատ էր դուր գալիս, ես էլ` նրան, և նա ինձ առաջարկեց հանդիպել: Արդյունքում՝ ես նրա հետ հանդիպեցի մեկ շաբաթ, վախեցա ինքս ինձնից, իմ կանացիությունից (այդ ամենն այնքան խորթ ու անհեթեթ էր, իմ ներսում այդ ամենը ես չէի զգում), և ինքս վերջ դրեցի ամեն ինչին:
Այդ պատմության և այն մարդու միջև, որը երկու միլիոն հետևորդ ունի Ինստագրամում, մեծ տարբերություն կա:
Այստեղ մեծ ներդրում ունի թատերական ինստիտուտը: Մանկավարժները պնդում էին, որ զգեստներ հագնեմ: Ես մինչև վերջ պայքարում էի, սակայն արդեն սկսել էի զգալ կանացիությունս: Մի անգամ երկու շաբաթով ընկերուհուս հետ գնացի Բարսելոնա, և այնտեղ ինչ-որ բան տեղի ունեցավ: Ես զգացի, որ կին եմ, որ գեղեցիկ եմ, գրավիչ, որ տղամարդիկ նայում են ինձ, և ես դրանից չեմ ամաչում: Հետո ինձ սկսեցին հրավիրել տարբեր ֆոտոսեսիաների, ինձ համար դա դարձավ անցումային շրջան: Երբ քեզ շպարում են, հագցնում են հագուստ, որը ինքդ չես հագնում, դու կերպարանափոխվում ես: Ինձ սկզբում անհասկանալի էր՝ ինչպես կարելի է այդ ամենի հետ ներդաշնակ տեսք ունենալ: Հետո հասկացա, որ իմաստակել պետք չէ, այդպիսին է իմ բնությունը: Ես սիրում եմ խենթություններ անել ու կերպանափոխվել: Լուսանկարիչները, որոնց հետ ես աշխատել եմ, օգնեցին բացահայտել ավելի կանացի, գեղեցիկ ու ոչ սովորական էակի, օգնեցին հավատալ, որ նա ապրում է իմ ներսում:
Ի՞նչ ես կարծում, ի՞նչն է խանգարում կնոջն իրեն ավելի գեղեցիկ զգալ:
50-ն անց բազմաթիվ կանայք այսօր նայում են 18-19 տարեկանում արված իրենց լուսանկարներին ու ասում՝ ես ինձ գեղեցիկ չէի զգում: Ինչպե՞ս է դա հնարավոր: Մարդիկ ապրում են զգացողությամբ, որ գեղեցիկ չեն: Իհարկե ամսագրերն էլ այստեղ իրենց դերն ունեն: Ամսագրեր, որտեղ բոլորը կոկիկ, գեղեցիկ տեսք ունեն ու ժպտում են. ու այս ամենն առանց հումորի, առանց խաղի, առանց հեգնանքի: Մենք չենք համապատասխանում այն իրականությանը, որը տեսնում ենք ամսագրում. նախանձով նայում ենք դրան, չենք սիրում մեզ, չենք ընդունում: Սա սկսվում է մանկությունից. երեխային չեն ասում, որ նա յուրահատուկ է, նա ապրում է՝ պահելով այդ սերմը իր ներսում, իսկ հետո չարանում է և չի զգում իր և շրջակա աշխարհի ներդաշնակությունը:
Կարևո՞ր է քեզ համար արդարացնել շրջապատի ակնկալիքները:
Սպասումներն արդարացնելն անշնորհակալ գործ է: Անշուշտ ինձ համար կարևոր է, որ հայրս, տատիկս, մայրս, ամուսինս հպարտանան ինձնով, որ չամաչեն իմ պատճառով. դրա համար էլ միշտ մտածում եմ նրանց մասին ինչ-որ քայլի գնալուց առաջ: Սակայն նույնիսկ այդ դեպքում խիզախություն է պետք սեփական կյանքով ապրելու համար՝ առանց մյուսներին նայելու:
Քո գեղեցկությունը կախված չէ շրջապատողների գնահատականներից: Հայտնի բլոգերներն ու Օրիֆլեյմի հաջողակ առաջնորդներն արդեն միացել են «Ընդդեմ քասթինգի» շարժմանը և կիսվել են իրենց ոգեշնչող մարդկանց պատմություններով: Նայիր առաջադրված մարդկանց պատմությունները և պատմիր իրական գեղեցկության քո պատմությունը:
