Երբ մեր հերոսուհին դեռ փոքր էր, նրան փորձել են վիրահատել՝ խալը հեռացնելու համար: Սակայն վիրահատություն ընթացել է անհաջող, Վերջին 8 տարիների ընթացքում վիրահատության հետևանքներն անդրադարձել են նրա տեսողության վրա: Տոնյայի մեկ աչքն այժմ չի տեսնում: Սակայն ո՛չ տարբերվող արտաքինը, ո՛ էլ տեսողական խնդիրները չեն խանգարել նրան ապրել, տեսնել գեղեցիկը, լինել երջանիկ և շրջապատող մարդկանց նվիրել ջերմություն ու դրական էմոցիաներ:
- Պատմի՛ր քո մասին: Ի՞նչ ես դու սիրում:
- Անունս Տոնյա է, 14 տարեկան եմ: Շատ սիրում եմ նկարել և նկարչությամբ զբաղվում եմ 7 տարեկանից: Պապիկս նկարիչ էր: Ես շատ էի ուզում, որ նա ինձ սովորեցներ: Սակայն նա այդպես էլ չհասցրեց, մահացավ քաղցկեղից: Երբ ես հիվանդանոցում պառկած էի, շատ էի նկարում դելֆիններ և բոլորին նվիրում իմ նկարները: Այդպես շարունակվում էր երկար ժամանակ: Ընկերս դպրոցում ինձ ծանոթացրեց մի աղջկա հետ, որի ծնողները նույնպես նկարիչներ էին: Եվ մենք սկսեցինք միասին հաճախել գեղարվեստի դպրոց:
- Ամենայն հավանականությամբ, թե՛ դպրոցում, թե՛ գեղարվեստի դպրոցում զգացել ես շրջապատողների ուշադրությունը: Ինչպե՞ս են նրանք արձագանքում՝ տեսնելով քո խալը:
- Լավ, մենք բոլորս ընկերներ ենք: Ես բավականին լավ հարաբերությունների մեջ են նրանց հետ, երբեմն անգամ առավել, քան մյուսները և չեմ զգում ոչ մի խոչընդոտ:
- Իսկ դու զգո՞ւմ ես քեզ գեղեցիկ:
- Այո, ինձ թվում է՝ մարդ պետք է ինքն իրեն զգա՝ թե՛ առավելությունները, թե՛ թվացյալ թերությունները:
- Ունենալ ոչ ստանդարտ արտաքին՝ ի՞նչ է դա նշանակում:
- Դա սարսափելի չէ: Ընդհակառակը՝ բավականին հետաքրքիր է:
